MALESEF..!
(Yağmur Dinince, İnsana Yük Olurmuş Şemsiye..!)
İşe geldiği
zaman, toplamada eldeyim.
Yapılan çıkarmaysa, bozulan onluk benim.
Harman alınacaksa, rüzgardayım, yeldeyim.
Canları sıkılınca, yazılan günlük benim...
Herkes alacağını, bir şekilde alınca.
Ortalığı toplamak, yine bana kalınca.
Ziyafet sofrasına, oturmaya gelince.
Üst-baş batmasın diye, takılan önlük benim...
Alacağım oldu mu, hesaplar ince ince.
Neşeler kayboluyor, iş oraya gelince.
Çakır keyif olup da eller cebe gidince.
Göbek atan dansöze, basılan binlik benim...
Normal
zamanda kimse, aramıyor, sormuyor.
İçimde bir yara bu, gelip biri sarmıyor.
Merhemi olanlar da kıyamıyor, sürmüyor.
İhtiyaç olduğunda, varlığım anlık benim.
( Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)
Cevap Yaz
