1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
297
Okunma
zamanın arkasına kadar yürümek
toprağın külüne basarak;
yalın ayak,
durup düşüneceğin bir an
yada anlatacak bin asır
ne fark ediyor,
nede olsa ruhumda ki beden
halen kiracı...
saklıyorum ellerimi,
şiir ölürken,
can çekişen şaire,
yüzümün beyazı
kalbimin sahibinden kiracı,
geceyi koklaya bilecek misin
siyah tohumlarında
hiç.açmayacak çiçeklerin..
bilirim, seslensen çıkıp dönü verir
yokladığın ben,
zor; ayıklamak, nefesi nefesten,
tenine bulaşan korkunun
şehrin manzarasına yansıması;
iki kere yalnızlığın,
seviyorum diyemeyecek kadar
hayale dalmışken,
kiralık sevişmeler yazmak saçmalık
bu diyardan gider ayak,
toprağın külüne, bir daha yanarak..
karan
Şiirin sahibi
Cevap Yaz