Acýlardan sýzlayan yüreðimi
Nasýl susturacaðý mý
Aðlarken gülmeyi küsmemeyi
Acýlar býçak olup
Derinden derinden
Keserken bedenimi
Aðlamadan inlemeden
Acýdan zevk almayý öðretti

Dalgalara býraktým kendimi
yorgun bedenimi
Oradan oraya kayalara vura vura
Vurdular beni kýyýya
Parça parça ettiler bedenimi

Lal oldu dilim birden
Kulaklarým saðýr
Çekiyorum sensiz bil ki kahýr
Bu yürek sana hafif bana ise aðýr geldi
Artýk taþýyamayacaðýmý anladým
Zorda olsa sevda yükümü
Hafifletmeyi öðrettin

Anýlarým canlandý birden gözümde
Acýyla kývrýlan
Bir tebessüm oluþtu dudaklarýmda
acaba
Piþmanlýk mý duydum
Asla
Mutluluk sandýðým mutsuzluklara
Ömrüm mutluluða aç sana hasret
Gözlerim ise uykuya
Gecenin hazza bürünmüþ örtücü sessizliðinde
Sýcaklýðýnda uyumayý
Ateþinde yanarken sönmeyi
Ve senin yokluðunda var olmayý öðretti



Fatma Ayten Özgün