Hiç bir gün

Hiçlik sımsıkı sarıyor
varlığımı öyle his ediyorum
kanat çırpıyor yaban kuşları tepemde
ekmek ufalıyor yaşlılar emekli parkında
sonra kendi yalnızlığında bir kanepe
çöküveriyor dizler

çocuklar çizik çizik çizmiş
bazı tuhaf kelimeler genç sevdalıklı
eksik oturak diğerleri de öyle
birileri parçalarını koparmış
zor olsa gerek hayli yıpranmış taze
belki bir sobada yanıyordur şimdi

başı boş köpekler
cılız mı cılız kaburgaları yapışık
kuyrukları dik uluyorlar arabalara
nedense en çokta kendi cinslerine
Sokak lezzetçisi karşıda
hoştluyor kapıdan geçenleri

orası da ne zaman görsem boş
bomboş
ne satıyorlar kime satıyorlar meçhul
süs olsun diye de dükkan dikilmez ya

sükselerine bakılırsa keyifler keko
şık pahalı elbise ayakkabılar
içeride çalan müziğe eşlik mırıldıyor
her şey yolunda havası

parkçılar son turlarında
yüzleri kıştan soğuk
Hiç bakarak


Coşkûnî