Ateist ile Umut Yolcusu

Bir banka oturmuş iki yabancı,
Biri karanlıkta kaybolmuş, diğeri aydınlık arar hâlâ.
Ateist, göğe bakar ve sorar:
“Kim var orada? Yoksa kimse yok mu aslında?”

Umut Yolcusu gülümser,
“Gökyüzü cevap vermez,
Ama yıldızlar bir şeyler fısıldar,” der.
“Aydınlık da karanlık da senin içinde saklıdır.”

Ateist sustu bir an, düşündü,
“Tanrı’nın sessizliği mi bu, yoksa insanın yankısı mı?”
Umut Yolcusu başını eğdi:
“Belki sessizlik bir şarkıdır, biz duymayız yalnızca.”

“Peki, umudun kaynağı nedir?” dedi Ateist.
“Eğer kimse yoksa, neden yürüyorsun hâlâ?”
Umut Yolcusu baktı uzaklara,
“Yol kendi anlamını yaratır, yolcu yürür, işte bu kadar.”

Ve o gün iki yabancı,
Aynı gökyüzü altında,
Birinin sorularında,
Diğerinin cevaplarında kayboldu.

Bir yıldız düştü o gece,
Kimin dileği gerçek oldu bilinmez.