Batan Güneş doğunca, sevinç olur mâtemi,
Huzur bulur kırların, papatyası lâlesi,
Sırra kadem basardı, şu mehtabın hâtemi,
Gözlerine vururken, dolunay’ın hâlesi.

Bir bahar sabahı nevruzla uyandık erken,
Gündüzü hep aydınlık, yemyeşildi gecesi,
Kaktüs gibi çöllerde, susuz hayat sürerken,
Ne zaman cemre düşse, sır olurdu nicesi.

Islanırdı duygular, ikindi yağmurunda,.
Rengarenk bahçelerde, bir İstanbul lâlesi,
Gezerken kuytularda, kimlerin umurunda,
Suyu katre katredir, atlastan şelâlesi.

Kıyâm ederdi her renkten ebruli duygular,
Feryad eden ruhları, alsan gönül tahtına,
Gönlümüze akardı, bembeyaz berrak sular,
Yedi kandilli süreyya, düşerken bahtına.

Parıldayan ışıktı, her gecenin mehtabı,
Rengarenk çiçekler var, güller vardı katında,
Bir tebessüm etseydin, kaldırırdı nikabı,
Görürdük cemalini, yıldızların altında...

...andelip...