Gül gocası leblerin, adımı söylüyorken
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın
Hüzünlü geceler de, gönlümü eyliyorken
Şaire canan oldun, şiirde ki farkısın
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Ektiğim sevda gülü, her baharda solsa da
Başı boş şu acılar, gelip beni bulsa da
Seni yitirmek demek, ihtimalsiz olsa da
Kaybetme kaygısı var, bazen ise korkusun
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Ne güzeldi o günler, kahkahalar çınlardı
Ben onu anlardım ya, o da beni anlardı
Plaklar son sesinde, cadde, parklar inlerdi
Yıllar akıp gitse de, gençliğimin terkisin
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Kaşın, gözün, cemalin, methiyeler dizdirdi
Aşıkını peşinde, yıllar yılı gezdirdi
Sizler de bir bilseniz, ne şiirler yazdırdı
Sevda iksirlerinin, damarıma zerkisin
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Saçlarını özgürce, bırakmışsın sen yele
Bir gün görmesem seni, nasıl kopar velvele
Udi şu mızrabıyla, hele dokunsun tele
En güzel nağmelerin, limanısın, barkısın
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Sevdalar da böyledir, baharı var, yazı var
Herkes bilir cananın, işvesi var, nazı var
Bağlandığın sevdanın, hani bir de gizi var
Zaman zaman ezdiği, şu feleğin çarkısın
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Lüzumsuz’um diyor ki, gönlümün sultanısın
Onun geçen ömründe, hatırasın, anısın
Öyle alışmışım ki, derdimin dermanısın
Ötesini düşünme, sen gönüller parkısın
Beste oldun dillerde, unutulmaz şarkısın

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ