Ateşlerden çekip aldın ya beni
Volkanlar gönlümde koptu kopuyor
Közden ayazlara saldın ya teni
Gönlümde volkanlar koptu kopuyor
Sevdadan sanmıştım yaptıklarını
Yüreğe sormuştum kaptıklarını
Ne çabuk unuttum çarptıklarını
Gönlümde volkanlar koptu kopuyor
Dağlanmadık yara koymadın ben de
Uğraşacak bir can kalmadı ten de
Demek ki hiç vicdan kalmamış sen de
Gönlümde volkanlar koptu kopuyor
Sevgiden
sevdadan dem vurup duran
Bir dedim pir dedim bin kere vuran
Aşkımı kullanıp beni çok yoran
Gönlümde volkanlar koptu kopuyor
Acun denilen yer çekilmez oldu
Acun’um yüreğim kanlarla doldu
Gönlümde açılmış tüm
güller soldu
Gönlümde volkanlar koptu kopuyor
Selahattin ACUN’un kaleminden ✍