Seni özlüyorum
Düşmüyorsun hiç dilimden
Sensizliğin boşluğunu
İsminle dolduruyorum
Dilim adını anmaya
Gün karanlığa
Doymuyor bir türlü
Seni Özlüyorum
Sensiz sabaha uyanınca ben
İsyan ediyorum yaşama
Olanca mısra kaybediyorum uğruna
Çareler arıyorum vuslata
Olmuyor
Seni özlüyorum
Yokluğun acısı içimde
Düğüm düğüm oluyor
Mutluluk boyasına batırıyorum fırçamı
Yüz çizgilerinin dekoruna
Hiç bir renk uymuyor
Seni Özlüyorum
İçimin acı kahvesine
Hiç gün ışığı girmiyor
Soğuk odamda üşüyorum
Nede.neden
Beynimde ki cesaret
Ayaklarımı yürütmüyor
Seni Özlüyorum
Uyanmalıyım bu rüyadan
Uyanmalıyım bir an evvel
Özlemimi sevdamı
Sihirli kelimelerle
Yazmalı kalemim yazmalı
Dökmeliyim satırlara tüm isyanımı
Seni Özlüyorum
Kirpiklerinin müebbetindeyim
Seni yaşamak uğruna
Volta atar yüreğim
Oysa boşunaymış bu çırpınışlarım
Meğerse özlemim
Son mısrasındaymış
Gözlerinin



Fatma Ayten Özgün