Sensiz

Ne kadar hicrana gark olsam da,

Mütemadiyen hıçkırıklarımla baş başa kalsam da,



Gecenin,

Hüznüyle sabahlasam,

Günün ayazıyla soluklansam da yalnız tek başıma!



Ne dinlediğim şarkıda,

Ve nede solgun umutlarımda,

Ömrün hazanını yudumluyorum, son kalan anıyla!



Hani,

Son yazdığın name var ya,

Beni benden alan ve hicranın kollarına atan sızıyla!



Her ne kadar,

Pişmanlığın acısıyla baş başa,

Açziyetimi yaşayarak satırlarla haykırsam da yoksun!



Solgun,

Bir gül misali boynu bükük,

Nefesinde nemi kalbinde burukluğu bırakmayacaksın!



Biliyorum,

Her vakit nedametle anacaksın,

Kalbi haykırışlarını aşk için yılgınlığını hep anlatacaksın!



İnsan kimliğinde,

Kalbi duyarsızlığın ikliminde,

Vefanın her sahifesinde halimin perişanlığını anacaksın!



Haklısın,

Ben ne deyim şimdi sana,

Nasıl anlatırdım bir kader olmayacaksa, hüznüm var ya!



Sevda,

Sinemde harlaşacaksa,

Aşk, sahipsiz kapıları çalacaksa, umut halinde solgunsa!



Aranmak,

Kavrularak yanmak,

Anlaşılmadan nedamet içinde ömrü sonlandırmak ne acı!



Ey hancı,

Artık herkes bana yabancı,

İçimde dinmeyen sancı, ruhum insicamında ne çok arandı!







Mustafa CİLASUN