0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
94
Okunma
Babalar ve Evlatları
Sessiz bir gökyüzüdür baba,
Evladına hep bir sığınak,
Gözlerinde yaşar bir umut,
Ellerinde yılların izleri saklı.
Baba, rüzgar gibi güçlü görünür,
Ama içinde bir deniz fırtınalı,
Her adımda taşır evladını,
Bir dağın zirvesine doğru.
Evlat, baba gölgesinde büyür,
Küçük elleriyle büyük hayaller kurar,
Ama bilmez o elleri tutan güç,
Ne savaşlar vermiş, ne dualar etmiş.
Yıllar geçer, evlat büyür,
Babanın saçlarına düşer aklar,
Bir gün anlar, sessiz sevgiyi,
Ve gözlerinden bir damla akar.
Babalar ve evlatları,
Bir zincirin halkaları gibi,
Birlikte güçlü, ayrılamaz,
Hayatta en saf bağ böyle yazılır.
