MERT ADAM

Aslında koftur en sert cevizin içi
Ufak bir darbede darma-duman olur
Mert adamın birdir, hem dışı, hem içi
Uysal atın çiftesi de yaman olur

Bazen yere bakar, bazen canlar yakar
Yandan yandan değil, dimdirek bakar
Sözünü de sakınmaz, mıh gibi çakar
Haklıyken bile sustuğu zaman olur

Kırılsa da ne eğilir, ne bükülür
Gözünün yaşı hep içine dökülür
Ruhundan sessiz bir çığlık sökülür
Güçlüyken de dilediği aman olur

Doğruya yanlış, yanlışa doğru demez
Hakkına razıdır, çoğunu istemez
Aç kalsa da, mazlumun rızkından yemez
Mala tama etmez, bir gün talan olur

Yalnız kalsa da, dönmez bildiği yoldan
Yalpalamaz, bir gün sağdan, bir gün soldan
Sözde dostlar, çekiştirir her bir koldan
En zor gününde yanında kalan olur

Alçak gönüllü olmaktır asıl mertlik
Saygı görüyor artık "bayağı it"lik
Nefsini yenebilmek, gerçek yiğitlik
O da zahmetli iş, belki alan olur

Adeta her kabın şeklini alan su
Bu garabeti anlatmak zor doğrusu
Mert adam ne yapsın, onlar "bit yavrusu"
Döneklere bir gün korku salan olur

Çok da güzel oynuyorlar "üç maymunu"
Biri çıkar, bozar bu çirkin oyunu
Bulandırsalar da, havuzun suyunu
Bulanık suya korkmadan dalan olur

Göksel’im üç günlük Dünyaya değer mi?
"Kelle koltukta" olan, boyun eğer mi?
Karun da olsan, başın göğe değer mi?
Bir tek nam kalır, gerisi yalan olur