Ümit bahçesinde hülyaya dalarken,
Gözleri dolduran, bir yalan dünyasın.
Dertler hep küçüktü, aciz kul olurken,
Rengarenk hayatı, solduran dünyasın.

Nedendir bilemem, gözlerim dolarken,
Renk renk çiçeklerim güllerim solarken,
İşlenen günahı, kalplere salarken,
Sevgiyle coşanı, yıldıran dünyasın.

Bazen çocukluğum geçer hayalimden,
Üzgündür gençliğim, ihtiyar halimden,
Şimdi zirvelere çıkan ahvalimden,
Kalbime oklarla, saldıran dünyasın.

Ölüm var! dostlara, bir veda edeyim,
Söyleyin ne olur? ben kime gideyim,
Aklını yitirmiş Mecnun’a adayım,
Boş heves uğruna, saptıran dünyasın.

Nadan insanlardan hep kaçmak isterken,
Acıyı hasreti yaşamak isterken,
Gönülden sevene kavuşmak isterken,
Geçtiğim yolları, kaldıran dünyasın.

Nasıl geçti zaman, hemen bitiverdi,
O rengarenk hayat, bizi itiverdi,
Dostum dediklerim, zaten gidiverdi,
İnsanı her zaman, kandıran dünyasın.

...andelip...