...... ÜRYAN......

Ömür bir gün daha yedi cepten
Sakın isyan dökülmesin lepten
Kimseye taviz verme edepten
Üryan geldin, üryan gideceksin

Kanma ne burcuna, ne falına
Sem karışır arının balına
Minnet etme Dünyanın malına
Üryan geldin, üryan gideceksin

İyilik kaybolsa nışan kalır
Bir gün göç edersin, zişan kalır
Altta Yer, üstte Kehkeşan kalır
Üryan geldin, üryan gideceksin

Baldan da tatlıdır helal rızık
Gerek yok hırsa, canına yazık
Kim çakmış fâni Dünyaya kazık
Üryan geldin, üryan gideceksin

Senin değil malın, mülkün, varın
Bu gün belki senin, peki yarın
Yeter artık, bu işlerden arın
Üryan geldin, üryan gideceksin

Vicdan azabı yakar kavurur
Karayel küllerini savurur
Zalim felek on ikiden vurur
Üryan geldin, üryan gideceksin

Yalnızsın bu gariplik ilinde
Yıllar geçti, ne kaldı elinde
Hep o hüzünlü türkü dilinde
Üryan geldin, üryan gideceksin

İmkanların az, yerin dar ama
Aklını çelen çok şey var ama
Boş yere bahaneler arama
Üryan geldin, üryan gideceksin

Ömür destin dolar, süren biter
Bülbüller susar, baykuşlar öter
Has bahçende kara çalı biter
Üryan geldin, üryan gideceksin

Göksel, sanma solmaz bir çiçeksin
Ecel şerbetinden içeceksin
Ne ektiysen, onu biçeceksin
Üryan geldin, üryan gideceksin

Üryan: çıplak
Zişan: şeref
Leb: dudak
Kehkeşan: saman yolu
Sem: zehir