Ne zaman senden gitmeye kalksam
Kalbim isyan ediyor gitme kal diyor
Yeniliyorum yüreğimin sesine
Olmuyor sevgili sensiz olmuyor

Şiirler yazmak istiyorum adına
Oda artık bana bir haz vermiyor
Hiç bir şeyden tat alamaz oldum
İçimde kocaman bir boşluk var

Her gün dirhem dirhem tükeniyorum
Seni kaybetmenin korkusu ile
Olmuyor sevgili gün akşam olmuyor
Geceler bir türlü sabaha ermiyor

İçimde ki ateş sönmek bilmiyor
Günden güne daha da yangın büyüyor
Eskiyi hatırladım birden bire
Oturdum bir ağacın altına

Diktim gözlerimi bir noktaya
Çok eskilere götürdü beni
Seninle bu ağacın altında oturmuştuk
Hayaller kurup dilekler dilemiştik

Kahvenin kırk yıllık hatırına
Hayali kahvemizi yudumlamıştık
Sonra da Kahve telvesinde
Sıra ile falımıza bakmıştık

Ayrılıyordu yollarımız kahve falında
Çok üzülmüştük gözlerimiz yaşarmıştı
Birden rüzgar çıktı ardından bora fırtına
Ağacın yaprakları döküldü savruldular her bir yana

Yağmur başlamıştı bardaktan boşalırcasına
Sığınacak bir yer yoktu iliklerimize kadar ıslanmıştık
Şimdi düşünüyorum da hani kırk yıllıktı kahvenin hatırına
Baktığımız fal doru çıkmıştı aslında
Daha o zaman yollarımız ayrılmıştı seninle

Fatma Ayten Özgün