sözcükler ararım..
olmadık yerlerde
sözcüklere rastlarım..
kimi koşa koşa kendisi gelir, sarılır..
kimi yorgun,
ezik.. büzük.. horlanmış,
itilmiş..
görmezden gelinmiş
ya da yerlerine başka dilden birileri yeğlenmiş
kimi unutulmuş; susuz, solgun
daha bir kucaklarım..
sımsıkı can paralarım,
“canım” der sarılırım!
.
teselli adına olmadık yalakalıklar yaparım..
hissederim
ilk yazdığım bir şiirde yer vermeye and içerim.
huzur dolarım..
.
bazen de; onlar çağırır
tutarlar ellerimi
geçmiş günlerden güzellikler anlatır
olmadık kalabalık paragraflardan geçirirler beni..
gezeriz uysal uysal
romanları,
anıları..
hikayem, ufkum başka bir boyut kazanır..
aklıma gelmedik bir final..
çarpılırım..
.
artık; o kelime benimdir..
bizimdir.. hepimizindir.
varsın Türkçe Litaratür dedikleri
İstanbul’un modern çiftliğinden olmasınlar..
bir gün olurlar..
umutlanırım!
.
onlar bizi biz eden değerlerdir..
bir “Yörük Anasının” duası gibi.
onlar bende vahadır, bitektir
humustur..
duruştur,
sestir.. bakıştır..
en güzel anılardır..
kahramanlarının kemikleri bile çürümüş, ne gam
yücedağ başında bir çeşmedir
bayırlarda saçları okşayan yeldir
kayalarda açan bir nadide çiçek..
coşkulu bir cümbüş
dizilmiş bin-bir renk..
tanrısal çelenk
gökkuşağım
yağmursuz büyümüş
sularım
.
siyah gibidir de yeşil..
pembe gibidir de sarıya meyil..
mavidir biraz..
biraz lila, vişne belki de kiraz
biraz al kırmızı
ama yavruağzı
gök mavıdır bizde
göğeri yeşildir memlekettimde
ne bileyim; işte
dedim mi
renkahenktirler..
insan gönlü gibi
sever,
özler
oyunu kime verirsen ver
bizimleysen bizimsin
.
adı yoktur kelimelerin
adı bilinmeyen renk renk çiçekler gibi
mesela pat
hadi sen de anlat
sizin oralarda nasıldır
hangi renktir gülen çocukların gözleri
baharda serçe cıvıltıları
dağlarda çiğdem
sevda, hasret.. sitem
sevmek hangi kelimedir
vuslat ne renktir
sevda bir cevher.
bizi biz eden..
şükrettiren..
anladığımız Sözcükler!