Bir gün daha “elveda” der
Kör bir sokakta
Yüreğinde yüreğimi saklar gidersin
Kalakalırım
Arkana bakmadan gidersin
Sensiz akşamlar gelir
Dolunayın yüzünden damlar gözlerin
Bir ben kalırım ardın sıra
Bir serseri kalem
Bir de buruş/kırış kağıtlar
Bıkmam/yazarım yine de
Bütün kimsesiz mısralar şahidimdir
Yıldızların dilinden yazdığım
Öksüz şiirlerime

Akrep gibi sokar –yokluğunda- her gece
Camdan düşlerde hapsolmuşluğum
Dokunsalar kırılacağım
Say(a) madım ki
Kaçıncı gidişidir göçmen kuşların
Senin –benden- gidişinin üstüne
Ve kaçıncı geri dönüşleridir
Bilmem
Bıkmam/beklerim yine de
Bütün kimsesiz duraklar şahidimdir
Seni bekleyişime

Araya koyduğun kaçıncı vedadır bu
Ya da
Yüreğimde bıraktığın kaçıncı yanık
Ne zaman kırılır ki yokluğunun kabuğu
Hep/Durmaz gidersin
Küser gider gündüzlerim de
Gecelerim dost olur ayrılığına
Sessizce peşine düşer yorgun ayaklarım
Bıkmam/giderim ardın sıra
Bütün yollar şahittir
Sana her gidişime

13.10.2008/Edirne

İrfan Özcan