Bu hayatta hep düzgün bir insan olmayı seçtim
Geçtim en sarp köprülerden
Önümde beliren tarlalara tohum ektim
Gençtim ölümü düşünmeden
Yıllarımı bir bir heba ettim
Gerçekleri kimse söylemedi bana
Ben olacakları orta yaşlarda sezdim
Gün oldu küfür ettim, akşımında içki içtim
Hatta Aliyi de çağırdım mahalleden
Onu da bu günaha ortak ettim
Zaman doldu, günler bitti, ölüm geldi
Can üfleyen rabbim, canımı çekti
Sela okundu mahalle camisinden
Herkes olmasa da çoğu insan geldi
Tabutuma çivi çaktı önce biri
Sonra taşıdılar omuzlarda
Kazdıkları çukura indirdiler
Tahtayla üstümü örttüler
Güneşi görmez oldu naaşım
Küreklerce toprak atıldı üstüme
Mezarıma tükürdü biri
Bir uğultu koptu duyuyorum
Ama kim olduğunu göremiyorum
Kahr-ı Mezar içindeyim artık
Duysam ne olacak görsem ne
Herkes gidince bir sıkıntı çöktü
Gece olunca ruhum ürperdi
Azaplar başlıyordu işte
Kahroldum bu mezarın içinde

Ahmet Yoldaş 19.10.2024

İzmir