Ben ömrümce imkansızlığı yaşadım
Her gece penceremden yıldızlara bakıp dalarım
Oysa bana yıldızlar kadar uzaksın bilirim
Gün boyu uzayıp giden sessiz oluşum boşuna değil
Yüce dağlara bakıp sensizliğe sarılışım
Yaşadıklarım ne yarın ne de bu gündü
Ben dünlerde geçmişte yaşarım
Beni sensizliğe mahkum ettin
Yıllarca seni boşuna bekledim
Yokluğun ağır geldi kaldıramadım
Kalbimde bir ağrı var gözlerimde yaş
Tükendiği mi hissediyorum yavaş yavaş
Hüznü yüklendim yine
Ne çare yüreğim pare pare
Oysa bir sıcak gülüşüne
Yeşerirdi yeniden tüm umutlarım
Sevdiğim senin yoluna sel olur akar
Sevda olur coşardım
Canıma can katan canına can olurdum
İşte o zaman ben yine ben olurdum
Gözümden akan yaşlarda boğulur oldum
Gözlerimin feri kaçtı solgun solgun bakışlarım
Zehir oldu hayatım değişti dünyaya bakış açım
Tüm umutlarım yıkıldı hayata küstüm
Neydi bir zamanlar kahkaha dolusu akşamlar
Sahillerde çınlayan sesimiz
Ben sana bir görüşte aşık olmuştum
Seviyorsun diye mutlu olmuştum
Tam aradığım aşkı bulmuştum
Eremedik vuslata darda kaldım
Bir çıkış yolu bulamadım
Hayatım boyu imkansızları yaşadım
Ben sende var olmuştum
Sende yok oldum



Fatma Ayten Özgün