Tanıştığımız günü hatırlıyor musun
O ilk günler acaba biz deli miydik
Birbirimize seni seviyorum demek
Ne kadarda kıymetli imiş Allah ım

Şu an neredesin kim bilir
Bomboş trenlerin geçtiği bu saatlerde
Yoksa ellerin ceplerinde
Hala sokaklarda mısın

Dışarısı soğuk mevsim kış iyi sarın
Hasta olursun sonra
Ben yokum yanında biliyorsun
Sonra kim bakar sana

Bilmem ki kaybettiğin değerleri
Elinle ittiğin mutluluğunu
Ve bu çaresizliğine ağlıyor musun
Kim bilir bel ki bir gün olur ya

Tesadüfen karşılaşabiliriz
Malum eski bir alışkanlık
Kırık dökük bir sesle hatırını sorarım
Sen gittiğinde ardından baktım da

Sana ait bana hiç bir şey bırakmamışsın
Ve mektupları da almışsın
Birbirimize söyleyecek sözümüz yok
Öyleyse elveda

Bir daha birbirimizi göremeyeceğiz
Madem ki ayrılıyoruz bana son bir kere daha bak
Ben de sana sakın ağlama
Gel son kez vedalaşalım bir daha sarılalım
Sen gittikten sonra ben eski yalnızlığıma döneceğim


Fatma Ayten Özgün