Sanki bu hayat!
Bir alışveriş listesinden ibaretmiş gibi...
Selam verdiğin..
Selamünaleyküm!
Günaydın!
Merhaba! dediğin!
Sokakta, durakta...
Yolda, yolculukta, otobüste, bulunan herkes!
Selamünaleyküm deyip, tebessüm ettiğin!
Başını sallayıp, selamını aldığın herkes!
Büyüğünden yaşlısına...
Erkeğinden, kadınına....
İlk sodukları soru?
"Nerelisin?"
"Adın ne?"
Sonra....
"İşin var mı?"
Ya da!
"Ne iş yapıyorsun?"
"Ne alıyorsun?"
"Kaç para kazanıyorsun?"
Daha sonra...
“Evli misin?”
“Hanım nereli?"
“Evin var mı?”
“Araban var mı?”
Gibi ahiretlik sorular...
Peşi sıra sıralarlar...
Zaman ilerledikçe, samimiyet artar... Sorular sorular...
Oysa, kimse sana mutlu olup olmadığını sormaz....
Nasıl geçindiğini...
Ne yiyip, içtiğini sormaz...
Kısacası, kimse gerçek seni merak etmiyor…!
Daha doğrusu kimse senin ruh halini sormuyor...
Sadece maddi durumunu merak ediyor!
Evet, senin kursağında, ne olduğuyla ilgilenmiyor!
Cebindeki paran, pulun!
Ve sahip olduğun malını, mülkünü merak ediyor!
Tabii...
Ben hariç…
Sahi söylesene sen kimsin..?
Dinçer dayı