KAL

Kıyamet yaşadım kayboldun sandım,
Kalbim de emanet ol, yuvan da kal.!
Kurumuş topraklar gibiydim yandım,
Yanım da emanet ol, yuvan da kal.!

Yeniden şıvğı vursun yaprağıma,
Yeniden can, kurumuş toprağıma,
İzin verme yanıp kül olmağıma,
Canım da emanet ol, yuvan da kal.!

Çiçeğe dadanan arı bal içer,
Göz dadanır yürek candan vaz geçer,
Yokluğunda akıl kalmaz baş döner,
Kanım da emanet ol, yuvan da kal.!

Denizler sonsuz uç derinliğinde,
Ağaç da dal yaprak serinliğinde,
Kıyamet artıyor kaybolduğunda,
Sen ben de emanet ol, yuvan da kal.!

Kelebek kuş degil uçar sevgiye,
Yüzün de sevgi, kanadı gergiye,
Soluğu bir yudum uçar ne diye,
Bağım da emanet ol, yuvan da kal.!

Göz bebeklerinden yıldız akıtma,
Gülüşün susmasın lambaya bakıtma,
Karartma ışığı yaşamı şaşırtıma,
Böğrüm de emanet ol, yuvan da kal.!

Sıcağı buldum senin sesinde,
Tabiat anasın her nefesinde,
Miadı kalp de kar yağsa densede,
Dilim de emanet ol, yuvan da kal.!

11.10.24 / Saat 11,20
MİADI (Mehmet AY)