Sanmayın ben, mutlu biriyim.
Şu yüzüm hüzünlü, gülmüyor artık.
Anlayın ne divane, nede deliyim.
Hayattan dersimi, almışım artık.

Sağımda dertler, solum çileler.
Sızlıyor dermansız içte yaralar.
Sığmıyorum dar geliyor buralar.
Kendi kendime yük, oldum artık.


Çiçekler zamansız, boynunu bükmüş.
Bülbüller feryatta, gülüne küsmüş.
Dertlerse sıra sıra, boyumu aşmış.
Çekilmez bu dünya, bıkmışım artık.

Mehtapta yıldızlar, başka parlıyor.
İçimde arzular bak, bir bir ölüyor.
Ayaklar rotasız, bir meçhule gidiyor.
Ben bende değilim, bitmişim artık.

Kalmadı’ ki artık, baharım yazım.
Mazi yüreğimde, onmaz bir sızım.
Hasretim sevgiye, yanıyor özüm.
Ölmeden şu dünyada, ölmüşüm artık.

Yoruyor beni artık hayaller düşler.
Akıyor hesapsız, gözümden yaşlar.
Yastık oldu bana, sokakta taşlar.
Geçmişi aklımdan, silmişim artık.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.