1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
239
Okunma
Kar boran savrulur gönül dağımda
Sanki buzul çağı yüreğim anne
Herkesin rengarenk açar bağında
Kurur çiçek açmaz güllerim anne
Olmadı hayaller yarıda kaldı
İnsana verdiğim değerler öldü
Sahiden dost gibi yüzüme güldü
Bilmedim dikenli yollarım anne
Hiç hesapta yokken karşına çıkar
Tatlı dili ile gönlüne akar
Çeker gider birden dünyanı yıkar
Küskünüm konuşmaz dillerim anne
Sevgiden saygıdan köprüler kurdum
Söz verdim her zaman sözümde durdum
Gün geldi başımı taşlara vurdum
Kimseye kalkmadı ellerim anne
Bu mudur insanın değeri bilmem
Faruk’um kaybettim neşeyi gülmem
Elbette yaşarım bu dertten ölmem
Sazımda iniler tellerim anne
Faruk Tezel
10.10.2024
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz