PRENSES


Üstüne bol toprak at göm sevdanı mezara
Boşa hayaller kurma yıkmayı beceremem!
Ömrümde bir kerecik gitmedim ki pazara
Ben limonun suyunu sıkmayı beceremem.


’Talibiyim’ diyerek babama zarf atmışsın
Halinden belli senin üstün açık yatmışsın!
Asansörü olmayan binadan ev tutmuşsun
Tek basamak merdiven çıkmayı beceremem.


Her isteğim olmalı yoksa ömrümce gülmem
Mümkün mü bu rahatı bırakıp sana gelmem?
Çamaşır yıkamayı, ütü yapmayı bilmem...
Gömleğin yırtılırsa dikmeyi beceremem.


Diyelim ki bıraktım bu koskaca sarayı
Nasıl atlatacağız günü, haftayı, ayı?
Diyelim ki evlendik demledim sana çayı
Çaydanlıktan bardağa dökmeyi beceremem.


Her gün kavga ederiz yemeği kim pişirsin?
Söyle sen ister misin çenem kafa şişirsin.
Bal ayları biter de ayaz vurur üşürsün
Sobaya odun atıp yakmayı beceremem.


Anlamam ki tavadan kepçeden tencereden
Paçanı sıvamadan geç diyorsun dereden.
Hanımlığım tutarsa pislenen pencereden
Tülü sökerim ama takmayı beceremem.


Oklava tutmamışım, börek istersin benden
Utanmaz sıkılmazsın bebek istersin benden.
Ya çift çift dersin bir gün ya tek istersin benden
Vallahi de hiç çocuk bakmayı beceremem.


Bakma gül olduğuma batar sana dikenim
Leb deyince leblebi kondu ağzıma benim.
İncinir kırılırım pek naziktir bedenim
Ağlayıp dudağımı bükmeyi beceremem.


Sen karasın ben beyaz uyamam ki rengine
Hem babama söyledim varacağım zengine.
Hala anlamadın mı: ’Davul dengi dengine’
Demem o ki kahrını çekmeyi beceremem.


Demem o ki kahrını çekmeyi beceremem.

ELİF KESKİN KARABULUT..../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ELİFCE.../ MART 2011

Haydi başka kapıya ....