1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
308
Okunma
Deli Gönül
Şairim, yazarım, ozanım
Geçti gençlik geldi Hazanım
Harmanda kaynadı kazanım
Karlar yürüdü şu başıma
Dün deli idim, dindi Yağmur
Felek yoğurdu beni hamur
İster toprak istersen çamur
Karlar görüldü şu başımda
Seyrettin aynadaki beni
Görmez nice gidip geleni
Kül ettim akılsız bedeni
Karlar başımda deli gönül
Mevsim sonbahar düştü yaprak
Usul usul seslenir toprak
İster gül, ister ağlayarak
Karlar kurudu deli gönül.
Gam, kasavet bedeni sardı
Oğul uşak yanımdalardı
Cüsse endam Hamza kadardı
Kar bürüdü vay deli gönül
Döküldü karlar gazel oldu
Ömür uzun ince bir yoldu
Okumuş, nice güzel soldu
Karlar toprakta deli gönül
5.0
100% (1)