Bak , Kimse kalmadı yanı başımda
Turnaların kanatlarına binip göçtüler
Prangalar pas tuttu gönül kapımda
Vuslatın eşiğinde , ciğerimi söktüler

Kimsesizlik değdi , alnımın çizgilerine
24 yaşım , ağlar İhtiyar halime
Senden kalan , sadece mutluluk şerbeti
Kan kustum , işleyince yüreğime

Sensizliğin ötesinde , Uzun ince bir yol görüyorum
Sana varmak ne haddime , mum gibi eriyorum
Uçurumun kıyısında yüreğime üfler seni rüzgar
Hey Hat ! Yâr dergâhında savrulup , kahroluyorum.

Sensizlik , hangi dilde kolay anlatılır ki ?
Heceler dile gelse bile , fısıldıyamaz artık
Cennet gülüşün , nasıl anlatılır ki ?
Kokmuyor .! Kokuna Hasret güller artık .

Madem gittin , kimsesiz bıraktın beni
Git ! yolun açık , Uğurlar olsun sana
Ruhumdan bir tutam verdim , yârsız bıraktın beni
Kurumuş Gönül bağında , bir yer yokmuydu bana .!!

Harun Alan