SEVENE ZORDUR VEDALAR

Sen sakın ağlama kıyamam
Diyenler değil miydi
Asıl bizi hıçkırığa boğanlar..
En çok canımı acıtanlarda
Onlar değil miydi?
Her defasında o kıyamadığımız
Dediğimiz insanlar kıymadımı bana
Hem hiç gözlerini kırpmadan..
Halbuki ben
Çocukken güneş olmak isterdim..
Sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak.. Çünkü güneşten sıcaktı kalbim..

Şimdi ben istemeden büyüdüm
Ve derken
Yaşam denen ayazda üşüdüm..
Soğudu buza döndü yüreğim
Ne güneş olabildim
Ne çocuk kalabildim..
Ben büyüdüm hiç istemesem de
Ve büyürken
Anladım ki
Bıraktığında sana acı verecek kadar,
Hiçbir şeyi sahiplenmeyeceksin
Ama kalbiyle seven için
İmkansız bir şey
İnsan yüreğine sızı,
Kalbine ağrı yaptığı şeyi
Nasıl sahiplenmesin,
Sahiplendim ben.
.
Şimdi benim bunca acı çekmelerim.
Bazen bir çiçeği,
Bazen bir gülüşü,
Bazen tatlı bir sözü,
Bazende bir kokuyu
Bazende bir hatirayi, bir anıyı.
Hani o bir çift gözün içinde
Saniyeler içinde
Kaybolduğum gözbebeklerini
Hani sayarak öptüğüm kiprikleri,
Benden gideceğini bile bile
Sahiplenmemeyi de
Akıl edemedim bel ki..


Acaba diyorum kendime
Acaba
Bu can bile emanetken
Fâni olandan geleni bunca
Sahiplenmek miydi
Aptallığım...
Şimdi merak da ediyorum
Gidene mi zor, yoksa kalanamı diye
Gitmek kolay diyorlar,
Peki için kaldıysa gittiğin yerde?
Sesin kaldıysa?
Gülüşün kaldıysa?
Aklın kaldıysa?
En önemlisi kalbin kaldıysa?
Gerçekten gitmiş mi olursun..

Dedim ya merak ediyorum..
Gitmek mi kolaydı
Yoksa giderken
Yüreğini bırakıp gitmek mi
Zor olan diye .
Üstelik deli gibi özlerken?
Hani derler ya hep gidene mi,
Kalana mı zor diye.
İşte orda ki ne giden,
Ne de kalan ben değildim.
Çünkü gidene de, kalana da değil,
Sevene zordu vedalar.
Giden unuturdu,
Kalan ise bazen yanar sonra sönerdi.
Çünkü sevendi hep hatırlayıp,
Hasretin,
Ayrılığın acısıyla boğuşan


ŞİİRİN GERÇEK YAZARI: SeSSiZ_ŞaiR_000
(Emek ve Gönül Hırsızlarına Karşı Dikkatli Olun)