Birer birer kaymışlar dünyanın çizgisinden
çürümüş hepsinin bedeni birer birer
kiminin balını yemişler
kimi arı halen
kiminin çiçeği çürümekte
kiminin bedeni
yeni yeni filiz vermiş
toprağıl kucağına

Hayyamın bedeninden fıçı yapmış
şarap içenler
oda şimdi selçuklu eseri bir müzede
anası bal yollamış hapisteki oğluna
nazımın balını yiyor
edibin çiçeğini masaya koymuşlar çürümekte
ahmet arif yeni yeni filiz vermekte
memleketine bahar gelecek
açınca çiçeği

tanrım bir on yıl daha verseydinya
bu kocam adamlara
ne çiçek olurdular
nede bal bir on yıl daha
ozaman anlardı insanlar
bir çiçeğe bakmanın güzelliğini
tadarken balını kimi şairlerin

hangi kadına verilecek bu çiçek
hangi hasta tadacak bu baldan
ve hangi çocuğu ısıracak bu arı
işte şairlerin ölümsüz yanı

çiçek güzeldir, bal lezzetli, arı ısırır
işte budur şairin şiiri
biraz güzel
biraz tatlı
e birazda incitir.


« Önceki Şiir Sonraki Şiir »