... Ve bir eylül akşamı başladı yüreğimde
Hazan güllerine kırağı vurdu
Artık gelsen de bir gelmesen de
Ayrılığın en onulmaz yerimden vurdu

Böylemi bitmeliydi sevda şarkılarım birtanem
Susmalı mıydı sesimde çınlayan şiirler apansız
Gözlerinin elasıyla dolu olan şu kalbim
Şimdi ağlıyor bak yapayalnız

Anlatamaz sana yalnızlığımı kelimeler
Ay kadar güneş kadar büyür
Geceler ortasında sensizliğim
Karanlıklara anlatırım hikayemizi
Damla damla yaş olur
Gözümde kimsesizliğim

’Gel’ deseydin
Dökülürdüm hazan yaprakları gibi yollara
Atardım denizlere buruk şarkılarımı
Seninle dolu şiirler yazardım yeniden
Yakardım sensizliği, özlem yangınlarıyla
Adını yazardım gözlerimdeki sen sokaklarına

Bütün hasretimle ve acılarımla
Gideceğim bak alıp başımı
Buz yağmurlarıyla koşup geldim
Ta batı şehirlerinin koynundan
Titreyen ellerimle yazdım mektuplarını
Şimdi üşüyorum yalnızlığıma
Bir de akşamların karanlığına dayanmıyor yüreğim

Sana prangaladım tüm şiirlerimi
Yüreğimde anlatamadığım korkularım
Gecelerde yapayalnızım bil ki
Korkuyorum !!!
Yıllar mevsimler geçti bak
Gelmiyorsun

Şimdi sokak lambaları gibi
Hüzün doluyum !!!

Günay Koçak

30. 09. 2024