Yorma bizi, bizi yorma
Ey çekilmez hayat
Yüzümüz hiç gülmüyor
Nedense bu hayat bize
Bayat

Emekli olduk ki, rahat edelim
Ömrümüzün geri kalan kısmını
Sevenlerinizle, huzur içinde
Geçirelim
Hani nerede?

Günbe gün, sıkıntılarımız çoğalıyor
Ekonomik sıkıntılar, belimizi büktü
Her gün soframız dan bir şeylerin
Eksildiğinii görüyoruz
Varlık içinde yokluk
Hak etmediklerimizi
Yaşıyoruz

Gururluyduk, dillere düşmezdik
Aç kalsakta, sır gibi saklar Kimselere belli etmezdik

Bir zaman on çocuğa
Bir kuru maaşımızla bakıyorduk
Okutuyor, askere gönderir
Terhis olduktan sonra, ev alıp evlendiriyorduk

Kızlarımızı çeyizleri ile, gelin duvak ile, çalgı çengi, kına ile yolluyor
Yuvalarını şenlendiriyorduk

Nerede kaldı? o güzel günler
Sofralarımız dolu, komşuları
Her akşam çaya çağırıyor
Biz sohbet için, onlara gidiyorduk

Hasta bir yakınımız, komşumuz oldumu ziyaretine gider, ya koloya
Yada, hastahane masraflarını bir nebze karşılasın diye
Yastıklarının altına, bir miktar para bırakıyorduk

Ahhh nerede? o güzel günler
Yaş geçtikçe Romatizmalar, tansiyon.şeker bizi canımızdan bezdirdi
Bir de zakkum misali, ekonomik kriz mutfağımıza girdi

Baktığımız, büyütüp emek verdiğimiz çocuklar geçinemeyip
Bizi, sığınacak liman olarak görür oldular

Hayat çok pahalı, nefes alamaz olduk
Dayanacak gücümüz kalmadı
Vallahide, billahide, tallahide
Yorulduk

Yolun sonu görünüyor
Umutlu bir hayat beklerken!!!
Soframız da pirinç beklerken
Şimdi bulgurdan da olduk

______şair 67 ______
Ali Cemal AĞIRMAN