ROSE

güneşi avcunda tutan kadın ;
kirpiğinin ucunda,
kendi cennetinden çıkardığı hayatlara
ilhâm veriyordu..

kybele’nin teninden,
sessizce ç/almıştı bereketin kaynağı arzuları..

gönlündeki yankı kitaplara önsöz olmuştu :
-’parfüm kokulu çarşaflarda değil,nirvananın ötesiydi AŞK’-

belleğine lehimli efsane tutkuların öğretmeniydi Rose
o’nu ilk satırıyla okumak heyecanı deryada bir katre olmaktı..

...
kurşun silüetli bir kalem batıyor yüreğime
- ’şiir olamazsın’ diyor
eylül hazanında seyrelmiş bulutlara..

gözlerine istemsizce tutsak kalmış ruhum,
rüyalarımı yönlendiriyor yüreğime sarılan ellerin..

titriyor sesim
-’lütfen iade et aşkı’ diyemiyorum ’Sen’ yazan günden

duymak !
bilmek değil mi Rose

sararmış bir yaprağa tutundum yazgıcı eylül’le
bak işte,yüreğinin anaforu çekti içine
bırak kalayım sevginin özlemiyle
ve
umut renkli bir mum yakar mısın
VİVA diyen gönlüme...


Çetin Örnek
2024..21.eylül cumartesi 11.45