Can ile canan durur ,aşkın girizgahında.
Canan sevilen olur, can ısrarlı ahında.
El ele dolaşırlar gülistanın sathında.
Aşk ölümsüz bir anka,külünden alır nefes.
Ruh kullanır bedeni, koyar yorgun bir kafes.

Duyguyu tertipleyen, us mu yoksa yürek mi?
Gözlerde yanan ışık, yayılır mı direk mi?
Aşk badesi içmeden, demlenmesi gerek mi?
Aşk ölümsüz bir anka,külünden alır nefes.
Ruh kullanır bedeni ,koyar yorgun bir kafes.

Kaçan kovalanır ya,sanılır aşk uçan kuş.
Bir yürür bir süzülür,izlenir zarif ve hoş.
Gül-bülbül misalinde,terennüm eyle ve coş.
Aşk ölümsüz bir anka,külünden alır nefes.
Ruh kullanır bedeni, koyar yorgun bir kafes.

Aşılınca mesafe,vuslata erilir mi?.
Canan için can var ya, ecelsiz verilir mi?.
Yüce aşk kapısından, selamsız girilir mi?.
Aşk ölümsüz bir anka,külünden alır nefes.
Ruh kullanır bedeni, koyar yorgun bir kafes.

Perde kalkarken gözden,ışır gönül sarayı.
Hangi aşık düz tutmuş canan ile arayı ?
Kaşımış uzun zaman , kanattığı yarayı.
Aşk ölümsüz bir anka,külünden alır nefes.
Ruh kullanır bedeni, koyar yorgun bir kafes.


Emine Balı Oğuz