Boşuna insanım demesin yozlar,
Yağmurda rahmet yerde köz kalmadı...
Zulmün yatağında yavrular sızlar,
Dünyada rahat dilde söz kalmadı...

Çok doğru hocam.

Yüreğinize emeğinize sağlık.
Doğru yazan kalemin mürekkebi imandır....

Selâm saygı ve dua ile

Boşuna insanım demesin yozlar,
Yağmurda rahmet yerde köz kalmadı...
Zulmün yatağında yavrular sızlar,
Dünyada rahat dilde söz kalmadı...

Yıldıza benzetsede gözlerini,
Analar yoluyor saç tellerini,
Öptükce zalim zulmün ellerini,
Goncada hayat gülde yüz kalmadı...

Bülbül kıyarmıydı hiç gülüne,
Gülden derdi diken batsa tenine,
Biraz bal katsada acı diline,
Olsada ferhat elde saz kalmadı...


Bu dizeler, yaşamın acı gerçeklerini ve insanlık durumunu yansıtan güçlü bir şiirsel ifade sunuyor. Şair, zulüm ve adaletsizlik karşısında insanların ve doğanın çektiği acıları dile getiriyor. Yağmurun rahmetini kaybettiği, annelerin gözyaşları içinde evlatlarının acısını hissettiği ve zalimlerin elini öptüğü bir dünyada, artık ne gülün güzelliği ne de sazın melodisi kalmış. Şair, bu duygusal ve düşündürücü imgelerle, okuyucuya derin bir empati ve anlayış duygusu aşılıyor.Yürek sesiniz hiç susmasın.