Patlama nihayetinde ,parçalanan vücutlar.
El ele verdi çocuklar, asumana yükseldi.
Kan revan ve çaresizlik ,karardı tüm ufuklar.
Izdırap-masum çığlığı ,saf yürekleri deldi.

Götürün oyuncakları oyun tertipleyene.
Yürekleri yetiyorsa çocuklarına versin.
Çocuklara kor alevden görsel sergileyene
Hak müstehakını verip,cismini yere sersin.

Soykırımı başlatanlar, değil buna yabancı.
Firavunca derdest oldu,zulmün alâsın gördü.
Sanıyor yalan dünyada kendileri tek hancı.
Yakın tarihte olanı, görmezcesine kördü.

Aynı zulmün odağında bu kez yine kendisi.
Kör dövüşü sergileyip,zulme çanak tutmakta.
Vadedilmiş topraklar mı, bunların tesellisi?
Mazlum kanını emerek,tek yudumda yutmakta.

Asumandan gülümsüyor,cennetin çocukları.
Kurtulduk derler dünyanın,kirli- paslı yüzünden.
Bunca yangınlar sonucu düşün olacakları.
Son Kitap Kur’an-ı Kerim, Hak Nebi’nin sözünden.


Emine Balı Oğuz