KOŞULSUZ -Narin için


Küçük kız şiir istiyordu, daha
doğmamıştı bile, fakat biliyordu
yeryüzünde yalnız olacağını,
anlaşılmaz bir zamanın dilini konuşacağını
en çok sevdiklerinin
onu bastıkları bağırlarında
hep koşullu seveceklerini...

Görmemiş, duymamış
ve bilmemiş olmasını isteyenler
meleklerin her şeye şahit olduklarını
unutmuşlar ve kör olmuşlardı,
artık sadece korkuyorlardı
çünkü küçük kız şiir istiyordu
ve karşılığında terliğini veriyordu...

Şu ateşten yeryüzünde basacak yer kaldıysa
küçük kız ona koşuyordu, ona
açılmış bütün kolları umursamadan
sadece masumiyetin önemsendiği,
çocukların koşulsuz sevildiği bir gök katına
bir tuzaktan kurtulmuş kuş gibi
-Sen büyüksün Tanrım- diye yükseliyordu:

Küçük kızın istediği şiir, daha
doğmamış çocuklara okunuyordu...


10 Eylül 2024
Yekta Attila