Senin gözlerin cıvıl cıvıl
Sanki bir çocuk çıkıcak içinden
Haylaz bir çocuk
Koşup atılacak gibi kucağıma
Benimkiler kan çanağı
Ama gülüşünü seviyorum ben
Hani katıla katıla, sonunda ayy diyorsun ya
Gülmekten yoruluyorsun bazen
İşte, tam o haline kaç bin kez çarpılıyorum bilmem

Ellerini de seviyorum ama bir şeyler yazarken değil
Parmaklarına hükmeden tarafından korkuyorum
Her sözün ardından bir hançer saplanacakmış gibi oluyorum
Sus derken kendime, sana benziyorum…

Serde bir hal var anlatmalıyım
Heyecan türüyor gözlerimden
Bilmem kaç yüz bin kuş tünüyor yüreğime
Kanatları pamuk pamuk
Kanatları kıpır kıpır
Yürekleri, yüreğim gibi küt küt atıyor
Küçücük pençeleri batıyor olduğun yere
Ama acıtmıyor…

Bilmem kaç yüz bin kuş birden havalanıyor
Sırça köşkümden de, kimsenin haberi olmuyor
Olmuyor böyle
Saldığın heyecana yenilirken bedenim
Sevişirken tükenmeliydi yüreğim…

Arka bahçe de öpecekmişsin gibi dudaklarımı
Ve sanki görecekmiş gibi birileri
Utanıyorum bu yeni yetme hallerimden
Bilmem kaç bin kez
Senden kaçıp sana sığınıyorum
Gözlerinden çıkan çocukla aynı yaşta oluveriyorum birden…

Nasıl bir yorgunluk bu, hem de sevinçten?
İkinci bir emre kadar yasakladım kendime
Seni olmadık hallerde düşlemeyi,
Arındırıp seni kıyafetlerinden
Sonra geri giydirmeyi…
Şimdi sen bilsen
Yok yok bilmesen daha iyi…

Kriz@nt€m