EYLÜL

Ben Eylül’den hazetmem
bu yüzden biraz Cemal olurum
biraz Nazım
en çok da
ben kendim olurum
bazen Attilâ olur
mecbur kalırım sana
ama sen bilmezsin

sonra aşkların şairi Ümit Yaşar gelir aklıma
emsalinden sual olunmaz ama
oturur da bir şiir yazarım

derken eylül’de başlar korkularım
zemheride titrese de bedenim
okşarım sıcacık sevgi tümceleriyle yüreğimi

sen
o
ve diğerleri bilemez
darağacının çiçekler açmadığını
açarsa dilde ahlar
eyvahlar açar

ıtrına müptela fesleğen olmasam bile kırık bir saksıda
gül ki koklasın aşka ahrazlar
zakkum da güzel açar
sızlatır yüreğimi

parmaklıklar ardı tutuklu özlemler
acaba
hayata geç kalmışlığım
prangalı düsler mi
hınca hınç içimi kanatır

belki de öyledir
çünkü
Cahit Sıtkı gibi otuz beş yaşında değilim
ama
Orhan Veli gibi oturmuşum deniz’e karşı
öykü bu ya
belki bu yüzdendir
bu güzel havalar mahveder beni

bu yüzden ben
her Eylül
biraz sen
biraz ben
biraz onlar olurum

Efkan ÖTGÜN