Mis kokar ormanları; kekik kokusu, çam kokusu
Irmağından, gölünden hayat bulur renkli dokusu
Ne güzel yakışmış yeşiller sanki tacı takısı
Can verir insana temiz havası, tatlı uykusu

Çayırlarında dolaşır kuzuları, kır atları
Her bir canlıyı doyurur bereketli toprakları
Hazanda dökülür altın gibi kavak yaprakları
Yaz gelir boyun eğer sararmış buğday başakları

Ak kepenekli çobanları dolaşır dağlarında
Solunda karakaçan, örflü karabaş sağlarında
Dertli gezerler, hayal kurarlar gönül bağlarında
Yaşanır en saf, en temiz duygular sevdalarında

Çay kara güğümde demlenmezse tadı olmaz denir
Yanında kese yoğurdu, közlenmiş patlıcan yenir
Dinlenirken tarlada nice yanık türkü söylenir
Eller nasır, bağır yanık; kâh çalışır, kâh eğlenir

Dereleri, pınarları, ırmakları akar durur.
Zülfü suya düşmüş can kız çeşmelerden su doldurur.
Yağız delikanlımız bir kara sevdaya tutulur.
Âşıklar kervanına niceleri daha katılır.

Tarih kokuyor tepeleri, toprağı, dibek taşı
Tarhana çorbası, katmeri, bükmesi, keşkek aşı
Bastı bağrına gidenleri; kâh eşi, kâh gardaşı
Belki de yoktur dünyada, benim köyümün bir eşi