-18-
“-okuyacaksın değil mi İbrahim”
kararsız kaldım,
öretmen bunu belletmediydi ki,
ne demem ilazım hinci,
“hı hı yani “evet” d(iy)ecen de..
ya “evet” dedim diye
dutar bi de okula-mokula yazarsa..
emme bobam da yollayamazsa,
her zaman “böyük mesarif” derdi
o zaman! da
alığederler de bobamı dama dıkarsa
bobam dedemden yeni ayrıldı
ev yaptı emme camları bile dakdıramadı..
ya gırpık yasdığınan dıkalı ya kerpicine(n)
“mezburen ortakçı olcaz dedeme”
“emme öteki vereselerin gönnü olursa”
ağşamları eve gelince
akrannarım oyundalar bizim evin öğünde
ben halı dokurdum evimizde
alt tarafı yanışsız seccade
altı ayda file anca
anamın annacında
bobamı durduk yerde
mükellefiyete sokmaya(yı)n hinci”
.
yutkundum! yutdum sesimi
unutdun ne deyceğimi
gözlerim doldu
adam da bin pişman oldu
emme geri de dönemedi
!
ben de usulca..
“-bobam bili(r)” dedim
düğürcü ğelmiş gız gibi
“-afferin delikanlı, tabii baban bilsin
ama sen de bilmelisin,
hayat senin hayatın,
çalışmalısın
azmetmelisin
okumalısın
ama okumayı istemelisin”
…
“okuyunca ne olmayı istiyorsun bakıyim..”
içimden “hanh!” dedim
“iyi ki bobam öretmiş
hoca ol” demiş;
iki gündür de ö(ğ)retmenin neler çekdiğini
gördük,
yaşadık,
annadık eyicene
adamca(ğı)zın elleri şişdi
ağşama ğadak döğmekden
sesi gısıldı söğmekden
valla sahsıma ayıt düşüncemem
adam gibi döğmeyi beceremeyen
ö(ğ)retmen felen olmasın
valla meslea ben beceremen
“hörmetde gusur olmasın”
get nalet ossun, görmesin gözü
ıccık da dünden ötürü
o değilden ö(ğ)retmene bakmadan
caydım o ğüne ğadarki zevdandan
usulcacık “-hoca” dedim
adam bi ansıtdı!
demek ki taha önşe duymamış hocayı
.
bazı bazı yolmaya gederkene file
bobam ellerimi alırdı ellerine..
“-cumayları.. hubbaya bi çıkacan
“ey cömat-ı müslümin.!
ey ehvanı din” deye bi va(i)z edecen,
içi titireycek cömatin hepiciğinin..
Yakıp Hoca ğibi cömatı uyutmaycan
varısada yoğusada
öğrenmiş bi “işgi haram”,
bi de “gumar haram”
tamam.
.
a-gapba döyüs sanki garnını doyurmuşda
işgiye gumara mı ğalmış köylü adam
varlık-birlik, ilim-irfan-fen
“irefah”,
“isdikbal”,
“teknoloci” decen”
“sizden sonnakıların
kendi ayakları üzeride durabilmesini sağlayın”
“..?”
“Gur’an hu gonuda hunu deyoru,
bu konuda bunu deyoru,
Allah’ı azimüşşan bunu buyuruyoru,
göreyin bi
seni barnağıynan gösdersinner;
“ülen bu ne yaman hoca,
acabına ola kimin o(ğ)lu” ki
desinner!
bilenner tanıyannarda
“(Y)Okar Tırtarlı Hacımemeto(ğ)lunun o(ğ)lu”
deye deyvisinner
işde bu!
yeter de artar bana
hety bee
valla ölsem gam yemen
gıvanş duyarın sennen”
.
“haram yemen” deycen
“anaya bobaya üff dedir(t)men”
“orucunuzu dutun”
“namazınızı gılın”
“yetim malı yemen” de(ye)cen..” derdi
..
meetdiş uyandırdı beni
“-o zaman okuyacaksın ibrahim,” dedi
“ilk önce; ortaokula,
sonura İmam-Hatıba”
“-Guran Gursuna ğetcen” deye direşdim
“-neden” dedi yalandan gülümsedi adam,
eğildi gocaman elleriynen başımı ovşadı
başım adamın elinin içinde gartopu ğibi galdı
.
“-Köse Emminin Abdılla(h)
Guran gursunda okuyoru
ben de onun gibi mazin olcan”
“-Abdullahın sesi güzel mi bari”
“-hu civarda onun gibi
“gıraatı gözel” olan yoğumuş ku”
.
“herkeşler öyle deyoru”
.
adam; “-yok sen müezzinliği boşver,
herkes müezzinlik yapabilir
sen imam-hatıp mezunu olacaksın,
ilahiyatı bitirmeden de
sakın kürsüye çıkayım deme” dedi
“.!”
“tamam mı İbrahim”
“evet ö(ğ)retmenim” dedim,
mezburen tabi
!
“metdişim mi deseydim”
“bu mamir gısmı hep böyle bireş tühafdır valla
sanki imam hatıbın sabısı gibi ireklam ediyo
beni bobam okudacak şeyy
parayı veren çalar düdü(ğü) parayı veren
gidi meetdiş beey
imam hatıp da okursam parayı sen mi verecen”
.
(hı?)
..