ÜÇ PERDELİK AŞK

Aşk ile buldum onu, gönlün gördüğü yerde
Dedim bana yar olur belki bir gün, ilerde
Umut ışığı yandı verdiği ilk haberde
Bana sunduğu sevda bir hayli muteber de
Ağzımı yakan şey var, diyemem suç biberde
Çekeriz her ne varsa yazılanlar kaderde
Hay Allah! sunacağım şiirde yok ezberde
Panik yok! her nasılsa şairlik var ya serde
Doğaçlama bir şiir okudum ilk seferde
O şiirle açıldı oyundaki ilk perde

Sımsıcak bir gülüşün alevlerinde yandım
Gözdeki kıvılcımı aradığım aşk sandım
Titreyen dudaklardan dökülen söze kandım
O bir hayli nazlıydı ben hayli kırılgandım
Bazen kördüğüm oldum bazen çok alıngandım
Okunmamış bir şiir, yazılmamış romandım
Ya da aşkın yoluna adanmış bir kurbandım
Her şiirin sonunda adım olmuştu andım
Ahenkli cümlelerle susmayan gazelhandım
Herkes yazdıklarıma, bense ona hayrandım

Aşk yolu karmaşık yol, ben hep rotasız uçtum
Bazen kendimden bazen sevdiklerimden kaçtım
Su gibi aktı günler ayrılık zehri içtim
Sanmıştım ki ben onsuz yapayalnız bir hiçtim
Oysa aşk konusunda maharetli bilgiçtim
Gönlümün kapısını ardına kadar açtım
Güvendiğim dağlara aşk ektim hasret biçtim
Belki o güç biriydi belki ben ona güçtüm
Kurduğum hayallerle başka diyara göçtüm
Bu ikinci perdede doyasıya aşk içtim

Bazen ben ona bazen o bana küsüverdi
Nerde göz göze gelsek sesini kısıverdi
Aşk hâkimi bu aşka gönlümü vasi verdi
Boğazımda düğümlü bir ipi kesiverdi
Şaşkınım, bir terk ediş rüzgârı esiverdi
Sevdiğim kalp aşkımı urgansız asıverdi

Tüm umutlar tükendi, vuslat artık mahşerde
Sabırla dayanıldı hasret denilen derde
Nerde Coşari nerde sevdiğin yürek nerde
Açılmadan kapandı üçüncü ve son perde

18.08.2024/Samsun

İbrahim COŞAR