-Depremlerde Kaybettiğimiz İnsanlarımızın Anısına-

Toprak katman katman
Boydan boya çatırdadı birden
Saldı ışıktan bulutları semaya doğru
Betondan demirden binalar salıncaklar gibi
Çığlıklar, yakarışlar, dualar arasında
Öyle bir an geldi ki insan,
Sımsıcak bir yuvanın
İnsanın üstüne çöktüğünü gördü

Enkazlar başında kör karanlıkta
Elleriyle tırnaklarıyla çırpınışları üsttekilerin
Uzanacak bir el bekleyişleri alttakilerin
Katar katar yollara dökülüşleri uzaktakilerin
Öyle bir an geldi ki insan
İnsanın gözlerinde çaresizliğini gördü

Betondan demirden molozlar arasında
Canla başla çabalayanların ortasında
Öyle bir an geldi ki insan,
Kalplerin kalplere dokunduğunu
Ellerin ellere tutunduğunu gördü

Yıkık dökük sokaklar arasında
Tozlu çamurlu yollarda
Taşınırken cansız bedenler
Öyle bir an geldi ki insan,
İnsanın son yolculuğunda
Bulutların gözyaşları döktüğünü gördü

Mustafa Arar