İnsan olan bir ders alır.
Çabayla hayatta kalır.
Tertemiz havayı solur.
Her deprem aynı felaket.

Malzemelerden çalarlar.
Yeşile çalan dolarlar.
Daha açmadan solarlar
Her deprem aynı felaket.

Her seçimde imar affı.
Böyle belirliyor safı.
Ağlamak yok çare kâfi.
Her deprem aynı felaket.

Ormanları yaka yaka.
Sarp dağları yıka yıka.
Uyarıya kulak tıka.
Her deprem aynı felaket.

İskân yeri dere içi.
Kaygan zemin,eğim biçim.
Yürek yangın, gözler sicim.
Her deprem aynı felâket.

Tabi yardım severiz biz.
Yardıma kalırsa bir iz.
Yardımlar buharlaştı-giz.
Her deprem aynı felâket.

Konuşur deprem dedeler.
Masal gibi dinler ede’ler.
Azgın cehenneme gideler
Her deprem aynı felaket .

Doldurmazlar boşlukları.
Sırıtkanlık hoşlukları.
Yakînidir koştukları.
Her deprem aynı felâket.

Batmış nice memleketler.
Doğru söylemez anketler.
Uçuşuyor plaketler.
Her deprem aynı felâket.


Emine Balı Oğuz