32
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1870
Okunma
Tam 13 yıl önce 19 Mayıs günü yazdığım bu şiirden sonra bu çocuksu düşlerim ne kadar haklı ne kadar doğruymuş, fakat hiç bir şeyin değişmediğini görmek ne kadar da üzücü...Aynı kültürün potasında yoğrulmuş, aynı ortak yazgıyı paylaşmış bir coğrafyada aynı zorluklara göğüs germiş iki kardeş halkın çocuklarını birbirine düşüren emperyalizme milyon kere LÂNET OLSUN!Bu ülkede iki kardeş halk, fakat bir tek ulus var, Misakı Milli sınırları içinde yaşayan herkese Türk Ulusu denir,herkes bunu böyle bilecek!Yoksa düşman hepimizi bu coğrafyadan daha kolay silecek!
Anadolu uğruna ölenlere, türkülerle gömülenlere saygımla...
...
Dağlar
dağlarda
yüksek bir dağın başında yandı ateşimiz
orada başladı özgürlük sevincimiz...
O ateş sardı Anadolu’yu
dört bir yanını
’Gelip uzak Asya’dan’
yurt edinmek isterken bu toprakları,
baykuş
basan karanlık
korkuydu tepemizde, hiç eksilmeyen...
-Komşu tuzun var mı bir avuç?
-Sende bir kaşık salça?
böyle paylaşmışken geçmişi
tadı tuzu yerinde olsun diye çorbamızın,
kim verdi silahı ellerimize
-Komşunu vur!
-Öldür!
o sana tuz, sen ona salça verdin diye!
Sen hangi akla hizmet ettin
benden ayrılıp nerelere gittin
dilimizden anlamayan hangi uzak ülkelere
el açıp, bizi sizi kimlere muhtaç ettin?!
Oysa çoktan aşmıştık
biz bu dikenli
bu çetrefil yolları,
ayaklarımız ellerimiz
yeterince kanamıştı zaten
bir Kurtuluş Savaşı’nda...
Soruyor musun kendine
senin, benim tuzuma,
benim, senin salçana
ihtiyacımız olursa yine
bir daha hangi ellere gideceksin
kimlere,
hangi düşmana dost
hangi dosta düşman diyeceksin?!
Şaban AKTAŞ
19.05.1995