Gün gelir ve anlar ki insan;
Yaşadığı her şey bir yalandır!
Geriye vazgeçemediği bir aşk
Ve kabullenemediği bir yalnızlık kalır, derken
Ne güzel özetlemiş hayatı, Cengiz Aytmatov.

Nasıl seven kalpler birbirini tamamlarsa,
Aşkta, birbirinin eksiğini tamamlamaktır aslında.
Nazım Hikmet’in dediği gibi,
"Kelebek misalidir aşk;
Anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük!
Dediği aşkı anlayabildik mi acaba?

Nazım Hikmet "Çünkü her şeyin bir vakti var.
Vakit saatini bekler. Aşk bile." derken
Seven iki kalbin birbirini
Vakti gelince mutlaka bulacağını ne güzel anlatmış.

Şems-i Tebrizi, Aşk’ın kıymetini “hiç” olandan öğrenmeli insan der
Ve eklemiş sözlerine;
Ey gönül! Şimdi sorarım sana, hangi aşk daha büyüktür?
Anlatılarak dile düşen mi, anlatılmayıp yürek deşen mi?

Özdemir Asaf’ın
“Tek kişilik miydi bu şehir, sen gidince bomboş kaldı." dediği aşkı gerçekten yaşadık mı?

Sevginin olmadığı yerde her şeyin anlamsızlaştığı ne güzel anlatmış Atilla İlhan;
"Ve bir gün gelir, insan en sevdiği şiiri bile bir yabancıya okur gibi okur."

Cemal Süreya "Yüreğimdeki ateşi söndüremedim, çünkü senden vazgeçemedim."
diyerek sevmenin bir günlük olmadığı anlatarak noktayı koymuş aslında.