Eskimeyen bir şarkı misali
Yazdim kalbime adını
Sensiz anlamsizmis zafer
Gözlerin aldırdı, hayatin tadını
Ey dilberi rana, dünyanın en güzel kadını
İsminle bütünleştirdim,eksik kalan yanımı

Güneşi ile günüme aydinlik veren
Anladim ki varliginnnmis Müzeyyen
Gözlerin oldu,benliğimi bütünleyen..
Ne hayir işledim de gönderdi, seni veren

Ettiğim tüm dualarda tanrıdan,seni diledim
Cok sey degil be yarim.
Dilimden dökülen kelime-i sehadet ol istedim

Seni tanımadan önce boştu yalandı hayat
İnsanlar yalan gelirdi, sevgiler ise bayat
Sensiz nefes almiyormuşum anladim
Varlığınla herseye geldi tat.

Ayak ustu bir kelam ile davet ettigim kalbime
Bir Ömür boyu misafir olurmusun yüreğinle
Zaten borcun var bana, ödeme zamani artik
Bu kadar zaman mahrum bıraktın beni kendinle

Dolaylı kelimeler, süslü laflar bilmez dilim
Senden tek arzum attığım adinda olsun,elim
Zaten üç günluk.dünya ikisi geri de kaldi.
Gelicekse o günde ,senie olsun ecelim.

Aska inanmazdım gözlerinde sakliymis meğer
Herseyi kaybettim,sen ol kazandığım tek zafer
Eger beni imtihan edersen sensizlik ile
Oksijeni sen olan bu dunyada,nasil yaşasın zafer

Aklımda sen,fikrimde sen her yerde sen
O kadar yazdim ama,kelimelere sığmıyorsun Sen
Cennetin fragmani olan gözlerinle
Bu askin galasina varmisin, Müzeyyen

"MEHMET KÂRAKURT"