YOLCULUK

27 Eylül  Pazar günü
İzmir’den düştük yola.
Yolumuz uzun
İstikamet Ankara.

Mevsim hüzün mevsimi,
Yoluyor saçlarını
Doğa ana...

Radyoda içli türküler,
Biri diğerinden güzel,
Alıp götürüyor insanı,
Başka başka zamanlara...

Elleri elimdeydi
Sevdiceğim böğrümde.
Manzara mütemadiyen değişiyor.
Ruh halimiz de...

9 Eylül’de
Bel Kahve sırtlarından girdi Gazi Paşa
Ordularıyla Gavur İzmir’e...

Bel Kahve arkamızda kaldı
Önümüzde Kemal Paşa
Nasıl?
Nasıl hislenmez ki insan?
Buralardan geçer de!..

Ahmetli, Turgutlu, Salihli
Göz alabildiğine üzüm bağları...
Git git bitmiyor...
Memleketim ne kadar büyük?
Ne kadar güzel!
İnsanı deli ediyor!..

Bu ülke aç mı kalır kardeşim?!
Manisa ovası tek başına
Kaç Avrupa doyurur?

Daha bunun Harran’ı var
Konyası, Çukurovası...
Toprağına adam diksen yeşertir!..

İçinde azıcık adamlık olan utanır be
Zengin toprakların yoksul çocukları..
Yüreğinde insanlık olan azıcık arlanır...
Bu çağda bu yoksulluk
Nasıl açıklanır?!

Kula’ da değişti panorama
Tenhalaştı zeytin ağaçları...
Top top çam ağaçları
Eteklerini çemreyi çemreyiverdi de
Uzaklaştı, dağlara doğru...

Uşak inişli çıkışlı
İçimiz allak bullak oldu
ine çıka...
Sanki köstebek yuvası dağlar
Bembeyaz mermer ocakları
Savuruyor tozlarını her yana...

" Karahisar Kalesi yıkılır gider
  Kakülü boynuna dökülür gider
  Yiğidin sevdiği güzel olursa
  Ömrü ardı sıra sökülür gider."

Afyonkarahisar karşıladı bizi
Karahisar kalesiyle...
İçinde yürek olur da
Nasıl erimez insan!
Bu türküyü duyunca...

Afyon’un dağlarında
Ata’nın o muhteşem silüeti
Aklında kim bilir hangi kaygılar?
Mustafa Kemal  düşünceli!..

Afyon’da dağlar tepeler
Kesilmiş pasta dilimi
İcehisar’dan yol geçer
İki yanı taş, mermer ocakları
Anladım inandım ki
Adam gibi bölüşürsek
Herkese yeter
Vatanın taşı toprağı...

Afyon ile Sivrihisar arası
Git git bitmez ince uzun bir yoldur
Şoförü canından bezdirir, uyutur
Ve nihayet Sivrihisar
Dayamış sırtını keskin kayalıklara
Bir masal canavarı gibi görünür...

Polatlı Ankara’nın kapısı
Dua Tepe’den hala
Allah ü ekber  sesleri gelir
Gordion, Sakarya sırtları
Yunan’a dur dediğimiz yerdir

Polatlı ambarı Anadolu’nun
Tıpkı Konya ovası gibi
Buğdayı, arpası, yulafı..
Bal damlayan kıraç kavunu
Karnımızı doyurur...

Ve nihayet Ankara
Orantısız büyümüş bir tümör
Çıkıverdi karşımıza...
Vatanın kalbi Ankara!..
Ata’nın kabri Ankara!..
Bozkırın ortasında özenle,
Yeşertilmiş Ankara...

Sonunda ulaştık rotamıza
Anladık ki memleket
Sevilmezmiş uzaktan
Anlatılamazmış tanımadan...

O kadar güzelmiş ki vatan
Ana gibi yar gibi,
Sevda gibi, aşk gibi
Deftere, kitaba sığmazmış...

Kan damlayan çilekleri,
Ballı ballı yemişleri,
Tadılmadan zeytinleri
Tarif edilmezmiş vatan...

                               29 Eylül 2020
                               Hasan Özbek