Etrafına toplamış
Birkaç taş, birkaç çubuk
Bir mimar edasıyla
Uyundadır bir çocuk
Gözleri ışıl ışıl
Yeşil yeşil gülüyor
Diktiği sarayında
Odaları bölüyor
Elbisesi papucu
Bulansa da çamura
Su döktüğü toprağı
Dönüştürmüş hamura
Sanki gül yaprağına
Düşén çiy taneleri
Yanağını süslemiş
Alnından inen teri
Elindeki uçurtma
Kafa tutarken göğe
O kadar çok meşgol ki
Burnu batmış sümüğe

Ne gamı var ne keder
Hayatı sonsuz mavi
Dünya elinde heder
Mutluluğu semavi
Hayatın kasaveti
Onun canına minnet
Başı çıkarken göğé
Ayak ucunda cennet
Cennetinde koşturup
Oynarken doya doya
Ara ara gözleri
Yenik düşer uykuya
Oyunu kuran da o
Oyunu buzan da o

Inşaatı bitmeden
Değişiyor kararı
Azıcık düşünüyor
İki elif miktarı
Ve yepyeni bir oyun
Ve yepyeni bir uyun

Ve yepyeni bir uyun
Sürüyor tam otuz yıl
Otuz yıldır içimde
Uyundadır bir çocuk
Etrafına toplamış
Bir kaç taş bir kaç çubuk
Gözleri ışıl ışıl
Yeşil yeşil gülüyor
Ağzında bir melodi
Şarkısını söylüyor
Çocuk hâlâ uyunda
Uyunu böldürmedim
Yâşasın içinizde.
Çocuğu öldürmeyin
Yaşasın içinizde
Çocuğu öldürmeyin