Askerler

Babam ve annem askerdi.
Amcam askerdi.
Helikopteri ruhuna doğru uçuyordu.
Annem ve babam yaralanarak öldüler.
Terörün vahşi izlerinde kaybolmuşlardı.
Beni harekete geçiren şey, çocuk bedenimin görüntüsüydü.
Karanlık gece yolculuğunda ayrıldık.
Bedenimi bebekliğimde teslim ettiler.
Uzakta amcam buldu.
Uçtuk ve adanın kalbine gökten indik.
Ruhunun teslim olduğu noktada helikopterini terk etti.
Adadan ayrılırken gözyaşları içinde veda ettim.
Fırtına süpürüyordu.
Köpekler batan tekneden sekerken vücudumuzu ısırdı.
Pantolonumda sakladığım sosisleri attım.
Nefesimizi isteyen kalp ritmimizde koşmaya başladık.
Evet, köpeklerin uğultusu gitmişti.
Korkuyla koltuğun altına saklandık.
İğne kutusu acımasız ucuyla vücudumuza saplandı.
Yeni hayatı ve yeni hayatı iğne ucuyla hissettim.
Hafızamı silen eller hep başımı ağrıttı.
Hayatıma darbeler saplandı.
Yolculuklar ve yeni insanlar yeni bir hayat çizgisine başlıyordu.
Zamanımın ölçüsüzlüğü anıları canlandırdı.
Işığın, gücün, yeni hayatın, yeni hayatın izlerinde geçmişe döndüğünde korkmuştu.
Her şeye rağmen hatırlıyorum.
Kamp alanındaki ailem acı acı gülümsüyordu.
Ölümün soğuk gecesini tekrar tekrar hatırlıyordum.
Biz askeriz, biz askeriz.