Artık

Tahammülüm tükenmişti,

Gözyaşlarım kendiliğinden boşalıyordu.



Yıllar

İçinde derlediğim o sabır,

Kanaatin fevkinde demlediğim iki satır,



Çok

Dirensem de ve yinede

Düğümleniyordu ne hikmetse boğazıma.



Ne sevdayı,

Ve nede hasreti kavlince,

İçtenliğin tüm çeperleriyle yaşayamadım.



Aşkı anmak

Ve ona uzanmak hayaldi,

Fakirliğimin her yumağında çile yanımdaydı.



Fark

Edeceğiniz üzere ben,

Mali fakirlikten söz etmiyorum, kalbi sezişten.



Uyurken,

Kalbin hoş fevkinden,

Ruhun ikliminde ki suhuletli güzelliğin halinden,



Sevmeyi

Yar için hasretmekten,

Onun kristalliğinden söz ederken öteler dilinden,



Ülfetin,

Kadre misali sahifelerinden,

Sevmek adına, varlığından vazgeçmekten dersem,



Hamiyeti,

Zarafetin her şartını,

Nisa kimliğinde ki hilkatli yakarışı anlatırım derim.



Bu minval üzerine,

Kalbi fakirliğimi zikrederim,

Ayrık otu misali nefsimle ben her vakit dertliyim.



Meşveret için,

Hikmete ram olmak niçin,

Vuslat adımları kimin iradesiyle bir seçim dersem,



Halimin

Fakirliğine avdet ederken,

Ömrün kalan sahifelerinde ve takatsiz nefesimle…





Mustafa CİLASUN